5 jaar geleden reisde ik naar Antarctica. Toen was er nog geen blog maar ik hield wel een reisdagboek bij. Elke dag, dag op dag 5 jaar later, krijg je een stukje te lezen. Vandaag vertel ik je alles over de Drake Shake.

Please scroll down for English

De Drake Passage begon rustig. Ik kon amper geloven dat we al aan het terugkeren waren. Maar ik was er echt geweest. Ik was er graag nog veel en veel langer gebleven. Het was een prachtige ervaring.

Drake Shake

In slechts een paar uur werd de kalme Drake een zware Shake! We hadden golven van 9-12 meter! 11 Beaufort! Heel spectaculair!

Tafels en stoelen vielen om. De gordijnen en schilderijen bewogen op het ritme van de golven. Wie wou bracht een bezoek aan de brug om te genieten van de hoge golven. Nu ja, genieten… Niet iedereen had er vertrouwen in. Maar dokter Tonia was opgelucht toen ze zag dat de kapitein maar verveeld keek. Die was duidelijk meer gewend. Alles onder controle!
Tot iemand gewond raakte in de forward-lounge. Plots beseften we hoe risicovol de overtocht eigenlijk is. De kapitein vroeg de crew en de passagiers zoveel mogelijk te blijven zitten.
Het diner werd uitgesteld tot we rustiger water hadden. Het is in dergelijke golven onmogelijk om te koken en op te dienen.

Na het late diner en de champagne in de bar, besluiten Remond en ik de traditie aan te houden en het buitendek te bezoeken. Maar het is anders … het is nu donker. We naderen Argentinië.

Cultuurschok

Ik herinner me levendig het licht van de pilot, dat vlak naast onze boot opdook, rond 02:00. Na 2 weken waarin het expeditieschip het enige was wat we zagen, voelde de pilot boot als een schok. Het kon niet langer genegeerd worden, de reis zat er bijna op. We waren terug in het Beagle kanaal. Ik wou dat het schip 180 graden kon draaien…

Northbound Drake Passage

The Drake Passage starts calmly. I can’t believe we are returning. I really have been there! I would have liked to stay a lot longer. I’ve seen a lot of beautiful things, met nice people and learnt a lot!

Drake Shake

In just a few hours the calm Drake became a heavy Shake! We have waves of 9-12 meter! 11 Beaufort! Quite spectacular!

Tables and chairs are falling over. Curtains and paintings are moving on the rhythm of the waves. At the bridge, those who are able to get up are enjoying the big waves. Well, enjoying… not every one has trust. But doctor Tonia is relieved when she noticed the captain is looking quite bored. If he is bored, everything is under control. When someone got hurt in the forward lounge, things change. Suddenly we realize how risky it all is. Crew and staff are asked to stay seated as much as possible.

Diner is postponed until we are in calmer water. It would be impossible to cook and serve food with these waves!

After having champagne in the bar, Remond and I decide to keep up with the tradition and visit the outside deck. But it’s different… it’s dark now. We are near Argentina again.

Culture shock

I lively remember the light of the pilot, joining us at around 2 o’clock. After 2 weeks of isolateness, that came as a shock. We could no longer ignore it, the trip was finished. We were back in the Beagle Channel. Wish the ship could turn 180°! I don’t want to go to bed, realizing that, when we get up, we have to leave the ship…